حملات قلبی چیست ؟

حمله قلبی (معروف به همچنین اینفارکتوس میوکاردیوم یا اینفارکتوس قلبی) وقوع یک حادثه قلبی است که در نتیجهٔ توقف جریان خون به بخشی از عضلهٔ قلبی رخ می‌دهد. این حادثه معمولاً به دلیل بستن یا تنگ شدن عروق کرونر (عروق خونی که قلب را تأمین می‌کنند) به وجود می‌آید. اگر جریان خون به یکی از بخش‌های قلب کاملاً قطع شود، باعث مرگ قسمتی از عضلهٔ قلبی می‌شود که به آن حادثهٔ قلبی یا حمله قلبی گفته می‌شود.

علائم حمله قلبی ممکن است شامل درد یا فشار در قفسهٔ سینه، تنگی نفس، تهوع، استفراغ، درد در بازوها، شانه‌ها، گردن، فک یا پشت، و احساس ضعف عمومی باشد. در برخی موارد، حمله قلبی ممکن است بدون علائم صریح رخ دهد و این مورد به عنوان حمله قلبی بی‌علامت شناخته می‌شود.

در صورت تجربهٔ هرگونه علامت یا علائم حمله قلبی، باید به سرعت به مرکز درمانی یا خدمات اورژانسی نزدیک مراجعه کنید، زیرا تشخیص و درمان سریع می‌تواند عواقب جدی را جلوگیری کند و به احتمال بقا و بهبود بیشتر کمک کند.

فصد خون هم میتواند جریان خون را در قلب بهبود بخشد ، پس فصد خون در منزل میتواند روی حملات قلبی نیز موثر باشد..

علائم حمله قلبی چگونه تشخیص داده می‌شوند؟

تشخیص حمله قلبی بر اساس علائم بالینی، تاریخچه پزشکی، و آزمایشات تشخیصی انجام می‌شود. در صورتی که فرد علائم حمله قلبی را تجربه کند، پزشک ممکن است اقدامات زیر را برای تشخیص صحیح انجام دهد:

مصاحبه پزشکی: پزشک سوابق پزشکی شما را بررسی می‌کند و به سوالاتی درباره علائم، شدت و مدت زمان آنها پرداخته و اطلاعات بیشتری درباره وضعیت شما جمع‌آوری می‌کند.

بررسی فیزیکی: پزشک علائمی مانند فشار در قفسه سینه، نبض، فشار خون، شنوایی قلب و ریه را بررسی می‌کند. این بررسی ها ممکن است شامل استفاده از استتتوسکوپ (یا سمعک) و ضربان‌سنجی قلب باشد.

الکتروکاردیوگرافی (ECG): این آزمایش برای ثبت فعالیت برقی قلب استفاده می‌شود. تغییرات در الگوی الکتریکی قلب می‌تواند نشان دهنده وجود حمله قلبی باشد.

آزمایشات خون: آزمایش خون می‌تواند شامل اندازه‌گیری آنزیم‌های قلبی مانند تروپونین باشد. افزایش سطح این آنزیم‌ها در خون معمولاً نشان دهنده آسیب به عضله قلبی در نتیجه حمله قلبی است.

آزمایشات دیگر: پزشک ممکن است سایر آزمایشات تشخیصی مانند آنژیوگرافی، اکوکاردیوگرافی، عکس‌برداری تخته سینه (X-ray) و یا تست تجدید خون (مثلاً آزمایش استرس استرس) را در نظر بگیرد تا وضعیت قلبی شما را ارزیابی کند.

ترکیبی از این اقدامات تشخیصی به پزشک کمک می‌کند تا حمله قلبی را تأیید یا رد کند و برنامه درمانی مناسب را تعیین کند. در هر صورت، در صورت تجربه علائم حمله قلبی، بهتر است به سرعت به مرکز درمانی یا خدمات اورژانس پزشکی محلی مراجعه کنید.

چه عواملی می‌توانند باعث افزایش سطح آنزیم‌های قلبی در خون شوند؟

افزایش سطح آنزیم‌های قلبی در خون معمولاً نشان دهنده آسیب به عضله قلبی است. عوامل زیر می‌توانند باعث افزایش سطح آنزیم‌های قلبی در خون شوند:

حمله قلبی: در صورتی که یک عروق کرونر به طور کامل مسدود شود و خون به قسمتی از عضله قلب نرسد، آن عضله قلبی دچار آسیب می‌شود و آنزیم‌های قلبی مانند تروپونین در خون افزایش می‌یابند.

آنژین صدری (درد قلبی): آنژین صدری به عنوان ناحیه‌ای از عدم راضیت موقتی عضله قلب به نیاز بیش از حد برای خونرسانی اطلاق می‌شود. در آنژین صدری، آنزیم‌های قلبی در سطح معمولی یا نسبتاً کمتری افزایش می‌یابند.

آسیب عضله قلبی غیرحمله‌ای (NSTEMI): در برخی موارد، عروق کرونر بخشی از خونرسانی به عضله قلب را قطع می‌کنند، اما مسدودی کامل نیستند. این موارد ممکن است باعث آسیب به عضله قلبی شوند و سطح آنزیم‌های قلبی افزایش یابد.

عمل جراحی قلبی: برخی از عمل‌های جراحی قلبی ممکن است باعث آسیب به عضله قلبی شوند و در نتیجه سطح آنزیم‌های قلبی در خون افزایش یابد.

التهاب قلبی: التهاب قلبی مانند میوکاردیت (التهاب عضله قلب) و پریکاردیت (التهاب پریکارد) نیز ممکن است باعث افزایش سطح آنزیم‌های قلبی در خون شود.

ضمناً، عوامل غیرقلبی نیز ممکن است منجر به افزایش سطح آنزیم‌های قلبی شوند، اما این افزایش معمولاً کمتر و موقتی است و معمولاً با بررسی جزئیات بالینی و آزمایشات تشخیصی دیگر قابل تمیز بینی است.

مهم است که افزایش سطح آنزیم‌های قلبی در خون به خودی خود تشخیص حمله قلبی نیست و نیاز به ارزیابی دقیق توسط پزشک و سایر آزمایشات تشخیصی دارد.

برای درمان و کمتر کردن این حملات چه باید بکنیم ؟

برای درمان حملات قلبی و کاهش احتمال تکرار آنها، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

همکاری با پزشک: مهمترین قدم در مدیریت حمله قلبی، همکاری با پزشک خود است. پزشک شما می‌تواند بر اساس وضعیت شما، تاریخچه پزشکی، و آزمایشات تشخیصی، برنامه درمانی مناسب را تعیین کند.

داروها: پزشک ممکن است داروهایی مانند آسپرین، بتابلاکرها، استاتین‌ها، آنتی‌ترومبوتیک‌ها و یا داروهای ضدانعقادی تجویز کند. این داروها به منظور کنترل فشار خون، کاهش کلسترول، پیشگیری از تشکیل لخته خون و بهبود عملکرد قلب مورد استفاده قرار می‌گیرند.

تغییر سبک زندگی: تغییر سبک زندگی می‌تواند به شدت کمک کننده باشد. این شامل تغییرات در رژیم غذایی به سمت یک رژیم غذایی سالم و کاهش نمک، ورزش منظم، کاهش وزن در صورت لزوم، مدیریت استرس و ترک عادت‌های ضررآور مانند سیگار است.

درمان عوامل خطر: اگر عوامل خطری مانند دیابت، فشار خون بالا یا چربی خون بالا دارید، باید آنها را درمان کنید و تحت نظر پزشک قرار بگیرید.

ترمیمی قلبی: در برخی موارد، پزشک ممکن است نیاز به ترمیمی قلبی داشته باشد. این شامل روش‌هایی مانند آنژیوپلاستی (توسعه عروق)، عمل جراحی عبور عروق (CABG) و یا نصب دستگاه ترمیمی قلبی (مانند پیس‌میکر) است.

بسیار مهم است که با پزشک خود درباره نیازهای خاص خود صحبت کنید و برنامه درمانی مناسب را برای شما تعیین کنید. همچنین، پیروی از دستورات پزشک، مراجعه منظم به وی و رعایت سبک زندگی سالم از اهمیت بالایی برخوردار است..